Autor: Krystyna Maria Grynia

Moja twarz wystąpiła z wnętrza
nagle stałam się piękniejsza
teraz przystrojona ludzkością
wyginam się w kwiaty
znam kielichy śnieżno-różowawe
pomarańczowym pyłem
ścigam się ulotnie
wiem, zaraz litość mnie dotknie
i będę sobą
a zawsze chciałam być