I staję znów przed lustrem Srebrną poświatą odbija mnie samą Patrzę w oczy tak znajome zapatrzone w nieuchwytne, rozmarzone niedościgle -szaro-zielone ...
...wiersz na tak...czyżbyśmy zostali tylko we...
Ten wiersz maluje obraz przemijania i utraty,...
Muzyka to życie, cisza to śmierć, a każdy nowy...
...dziękuję państwu za poczytanie; spokojnej...
Snując te słowa, autor przenosi nas w świat...
Ciekawy wiersz. Dobrze, że tutaj wpadłem....
Opisałeś to, Sturecki, jak raport policyjny ;)