Do B... Z...
Słowiczku mój! a leć, a piej!
Na pożegnanie piej
Wylanym łzom, spełnionym snom,
SkończoneJ piosnce twej!
Słowiczku mój! twe pióra zzuj,
Sokole skrzydła weź,
I w ostrzu szpon, zołoto-stron
Dawidzki hymn tu nieś!
Bo wyszedł głos, i padł już los,
I tajne brzemię lat
Wydało płód! i stał się cud!
I rozraduje świat.
Autor: Adam Mickiewicz
Ten wiersz przeczytano 14682 razy
Komentarze (2)
I słowików trele otuchy dodają, że na tym świecie nie może być źle.
I wznosi się Królestwo Błekitu serca jednego brzmieniem I wznosi się Twa Myśl Wołana Twym pragnieniem Uszanowanie Wielki!