-CAŁOWANIE SZEPTÓW-
Szelest subtelności żyje w milczeniu cudownego ukojenia - cisza nie śpi.....
Noce ulotne
rozpieszczone ciszą pożegnań
w chmurach zapomnienia
uciekający czas.
W pocałunkach szepty
ścieżką biegną do nieba
tam gdzie myśli kolorowe
ponawlekane jak korale.
W ramionach ciepło
jakby szczęśliwa bajka
przywraca sen, aby sie nie pożegnać
w nocy się zatrzymać.
Spacer tęsknoty odpowiada
i wigotne usta pocałunkiem cieszy
jak rzeka wśród skał bije o brzeg
trzymaj mnie za rękę.
Z pozdrowieniem i podziękowaniem - z radością dla Wszystkich milusińskich - uczuciem słodyczy otaczam :) :) :)
autor
Katarzyna Marciniuk
Dodano: 2018-06-21 09:33:33
Ten wiersz przeczytano 3020 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
"Umysł żywi się ciszą nocy." - Pliniusz Młodszy
Pozdrawiam Katarzyno, jakżeż namiętnie zabrzmiało
Twoje wyznanie.
Potrzymam z miłą chęcią :)
Dziękuję wszystkim poetom - Jesteście kochani :)
buziaki przesyłam :)
Pieknie, bajkowo.
Pozdrawiam:)
delikatny, ładny:)
miłego dnia:)
*talent...
Masz ralent do pisania, bardzo ladny wiersz, klaniam
sie:)
ŚLICZNY WIERSZ...Pozdrawiam KASIU.
delikatnie, bajkowo,
Romantyczne piękne słowa. Pozdrawiam KASIU.
Bardzo ładny wiersz pozdrawiam