*** /chcesz bić dłońmi/
chcesz bić dłońmi
w bębny
nadprzyrodzenia
by choć na chwilę
zagłuszyć
huk krwi
na wskroś
piekielny mozół
potajemnych uczuć
gdy bez umiaru
pragniesz
a wolno tylko
udawać
obojętność
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2015-03-11 09:29:51
Ten wiersz przeczytano 1592 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Czasem krzyk pragnień zastyga niemo, mimo że, ma
ochotę eksplodować,
świetny wiersz, jak zwykle.
Pozdrawiam, z uznaniem, Wandeczko.
Zachować pokerową twarz.
To bardzo trudno- bo gdy np umiera dziecko?
Piękny wiersz, metaforyczny.
Często skrywane pragnienia powodują, że marzeniom
trudno się spełnić...Świetna refleksja w wierszu...
Pozdrawiam Wandziu :)
trudno jest udawać obojętność
a jeszcze trudniej wrze krew
pozdrawiam serdecznie Wando
ciekawy
pozdrawiam :)
Tak pięknie wykrzyczany i niedopowiedziany
jednocześnie. Aż boli od tęsknoty i hamowanych
pragnień.
Syczy jak rozgrzana stal zanurzona w wodzie.....
Wymownie i niestety prawdziwie.
Miłego weekendu:)
Fajna refleksja. Miłego
Refleksyjnie to ujęłaś. Warto zastanowić się nad tą
życiową kwestią. Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)
Piękna poetycka refleksja Wando.
Szkoda, że tak. .. bardzo poruszające z tym udawaniem.
Bardzo ladne :) pozdrawiam
gdy będziesz wokół tych którzy sobą zrodzi się
nadzieja. trzymaj się
Podpisuję się
w każdym wdech
i wydechu
pobieram cię
i tracę
nie umiem zatrzymać
przyspieszonego serca
i poruszyć stojącego
kiedy spoglądasz z daleka
broniąc się przed bliskością
spojrzeń
pozdrawiam :)