Człowieczeństwo
W pasiakach co dusze kaleczą
w rzędach jak na Apelu
ze strachem co bunt niweczy
bo stało naprzeciw zbyt wielu
Ubiór z nas czyni człowieka
już o tym oprawcy wiedzieli
wszyscy w tych samych łachach
żadnych szans z nimi nie mieli
Wpatrzeni w stal karabinów
z numerkiem na przedramieniu
w głodem męczonym ciele
duch poddał się unicestwieniu
By karmić pieca czeluście
przed bramą następne wagony
chcąc z dumy obedrzeć nowych
czekały faszyzmu zagony
„Praca nas czyni wolnym“
gdy godna jest za nią zapłata
karą jest oraz przymusem
gdy dzieli nas brama i krata
Stojąc naprzeciw pasiaków
na klamrze pasa z „Bóg z nami“
bezkarni w swojej potędze
świata się czuli panami
Co mord dzieli od ludzkiej dobroci
podobno jest coś jak sumienie
to co nas różni od zwierząt
to w dna jego nasze spojrzenie
Coś Bogu z sumieniem nie wyszło
bo wszystkich tak samo nie dręczy
lub po to dał nam świadomość
by wiedział kiedy zabija, męczy
Komentarze (8)
Twój wiersz jest piękny i godny uwagi. Trzeba pisać.
Mało jest wiersz na ten temat. Pozdrawiam mile.
jeżeli ten wiersz przeczytały 62 osoby i tylko 8
głosów to znaczy że słaby i nie trafiłem w temat.
Zbrodniarzy wojennych jak dla mnie trudno nazwać
mianem ludzi,
oni w sobie to człowieczeństwo z pewnością zatracili.
Ciekawie opisałeś okrutny czas.
Pozdrawiam serdecznie:)
Interesujący wiersz. Pozdrawiam
Dramatyzm, cóż więcej można powiedzieć. Pozdrawiam:)
Człowieczeństwo? Brak mi słów, aby opisać to
bestialstwo. A Ty opisałeś to jednak zbyt delikatnie,
tak mi się zdaje. Pozdrawiam
Brutalna rzeczywistość, nie ma chyba przed nią
ucieczki, bo pokusa "by być jak Bóg" przejmuje we
władanie i serce, i rozum. Dobrego dnia życzę
Mroczny, ale jakże prawdziwy. Było, jest już historią
i oby nigdy się nie powtórzyło.Niestety, może nie w
takiej samej formie, a jednak tu i ówdzie wraca.
Wiersz godny uwagi.