Dawno, dawno temu...

Nie marzyłam
nie płakałam
nie współczułam
nie kochałam

milczałam niczym kamień
wrzucony do studni bez dna

leciałam w otchłań
i nic nie miało znaczenia
mijałam miliony kamieni podobych do mnie
ale żaden mnie nie wzruszał

nie wiedziałam co mnie czeka
ale zatrzymać się nie można było

i nagle na swojej drodze
spotkałam Cierpienie
Jego pocałunek zamienił mnie w człowieka
i zauważyłam że ci podobni do mnie
to również ludzie...

Odtąd ja i Cierpienie żyliśmy długo i szczęśliwie...

autor

Reila Danza

Dodano: 2005-12-29 14:39:08

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie