*** Dla Agaty***
„Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś.” (Antonie de Saint – Exupèry”
Pamięć zapełniona
obrazami tej jednej chwili,
kiedy wpatrzeni w siebie
siedzieli i fantę pili.
Często oczy spuszczała,
często rumieniec ją zlewał,
często się wstydziła,
a jednak…
Zauważyć zdążył
jej jasne jak promyki włosy,
oczy, w których niespełnione
jeszcze baśnie się ukryły.
Posmakować zdążył
ust słodycz,
wilgotność pragnienia,
drżenie wstydu
i cień pożądania.
Teraz już jego Róży nie ma -
prysnęła jak bańka mydlana,
zostawiając na jego policzku
krople wspomnień,
które on pielęgnuje całym swym
jestestwem.
Niestety jej nie ma…
Tylko tęsknota wypełnia wszechświat,
w którym razem się poruszali,
odwiedzając planety swoich marzeń.
Agato, błagam! Od Ciebie zależy czy historia tych kochanków się zmieni… Twój… Mały Książę.
Komentarze (4)
Ładny nostalgiczny wiersz.Zawołanie do
Agaty-sprecyzowane - proszące.Wszystko owija tęsknota
i marzenie
ciekawie napisany...wiersz owiany tęsknotą i
marzeniami.....
Historia młodzieńczego zafacynowania, zauroczenia
napisana pięknym, poetyckim językiem. Twoje uczucia
sięgnęły dalej i teraz tęsknota wypełnia Twój
"wszechświat"
taki piękny apel do Agaty - gdy dotrze, znów uśmiech
zawita i rozdział następny dopisze.