Dwa czasy
był – a już jego nie ma
ktoś wyrwał drogowskazy
utracił orientację gdzie jest
zamyka oczy bo łzy zamazują obraz
patrzy oczami duszy
podąża za głosem serca
jest wsparciem w jego żalu
żółte mlecze na łące
tworzą czarne plamy na zieleni
zaś lazurową kopułę zakryła szarość
słowa ugrzęzły w ciszy
owinięte szczelnie szalem smutku
jego czas dobiegł końca
24.04 – 25.04.2014.
Komentarze (46)
waldi332 - bardzo dziękuje - pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz
Elizabeth95 - bardzo sie cieszę - zawsze umieramy
samotnie to prawda niestety - ale pomimo wszystko jak
piszesz zawsze warto jest mieć kogoś bliskiego obok
siebie - pozdrawiam
loka - smutny tak i prawdziwy - pozdrawiam
pozdrowionka
Smutny ale piekny.Pozdrawiam.
Podoba mi się. Umieramy zawsze samotnie, jednak mimo
to dobrze jest mieć kogoś bliskiego.
NOCNYMOTYL - tak cieszę się że dostrzegasz właśnie w
smutku piękno - tak kochajmy ludzi - aby zdążyć się
nacieszyć ich towarzystwem - z serca pozdrawiam
blondynka8 - Doroto - tak znam i ja To jakże mądre
motto - póki żyjemy mamy wielu przyjaciół - umieramy w
samotności i ciszy - dziękuję za Twoje słowa -
serdeczności
Kalina66 - żadna kręta nie wyrządzi tylu szkód co
właśnie zły drogowskaz - całkowicie zgadzam się z Tobą
- wiosenne uśmiechy
pozdrowionka
I tu przychodzi mi do glowy taka mysl...Nie nalezy bac
sie dlugiej i kretej drogi, bac sie nalezy zlych
drogowskazow. Pozdrawiam wiosennie
Jest takie motto - "nikt nie będzie mnie uczył jak
żyć, bo nikt za mnie nie umrze". Umieramy sami za
siebie. Pięknie z refleksją piszesz o tym, co ważne,
pozdrawiam Karolu-:)
Piękny pomimo smutku refleksyjny "motyl"
życia.Kochajmy ludzi bo tak szybko
odchodzą...Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)
wena48 - Wando - tak od chwili narodzin jest z nami
cały czas przez dnie i noce a każdej chwili w każdym
naszym oddechu - jest naszym milczącym towarzyszem -
milczy i oczekuje swojego czasu - pozdrawiam
skorusa - taka jest kolej naszej egzystencji - rodzimy
sie aby umrzeć - tylko ze wielu nie potrafi się z tym
faktem pogodzić - serdeczności
Yolanda - bardzo dziękuję - prawdziwy - pozdrawiam
elka - piękność ma dwa oblicza jak magnes dwa bieguny
- ciesze się że zatrzymuje na refleksję
pozdrawiam
pozdrowionka
Wiersz piękny choć dużo w nim smutku... Skłania do
refleksji
pozdrawiam
Piękny i smutny.Pozdrawiam:
jedni się rodzą inni odchodzą bez względu na pory
roku...pozdrawiam...
Od chwili narodzin, a i nie rzadko wcześniej, kostucha
czai się w ukryciu, po to, by w dogodnej dla niej
chwili dopaść nas i odebrać swoje. Miłego dnia Karolu
:)
Baba Jaga - zdecydowanie tak strach przed śmiercią
mrozi nas - i choć nie potrafimy stawić jej czoła -
nie bójmy się jej - podąża z nami od narodzin - to jak
nasza siostra - więc traktujmy ją jak przyjaciółkę -
pozdrawiam
beciuszka - Berni - bardzo dziękuję - o tak jest nie
przekupna - życie i śmierć - a sprawiedliwość nie
Ziemska niestety - serdeczności
janusze.k - kiedy nadchodzi czas ustalony gaśnie
świeca dla każdego - także i moja kiedyś zgaśnie -
pozdrawiam
andrew wrc - smutny tak - ale czy ponadczasowy? jak
życie każdy umiera - jest czas narodzin i czas śmierci
- pozdrawiam
smutmna2013 - bardzo dziękuję że tak mnie odbierasz -
serdeczności
Tessa50 - Tereso - piękno to nie tylko uśmiech i
radość to także smutek i...z serca i ja pozdrawiam
wiosenne
pozdrowionka