Dwie miłości
Jeszcze à propos Dnia Babci i Dziadka...
Babunia, choć gaśnie
jak płomień u świecy,
nim słońce zagaśnie,
nim księżyc zaświeci –
wtapiając się w ciszę
i w echo uśpione,
do snu ukołysze
wnuczęta zmęczone…
Czy nocka, czy ranek,
czy ciepło, czy chłód –
dla wnuków kochanych
miłości ma w bród…
A potem do dziadka
babunia pobieży…
bo choć lecą latka
i trudno uwierzyć –
jest ktoś wciąż koło niej
(choć słaby już nieco),
kto tuli jej dłonie,
gdy siedzą przy piecu…
Czy wiosna, czy zima,
czy upał, czy mróz –
przy życiu ją trzyma
ta miłość. I już!
Gliwice 21.01.2014 r.
Komentarze (8)
Miłość trzyma nas przy życiu, niesie ze sobą radość i
wzmacnia więzi rodzinne :)+ za wiersz
Pozdrawiam :)
pięknie :-) niech babunia z dziadkiem żyja 100 lat :-)
Piękne dzięki za życzliwe Państwa komentarze. Miłego
wieczoru:)
Dobrze oddana rzeczywistość:)
Tak to jest z tymi dziadkami:)
Pozdrawiam
dziadek Marek:)
powiem jak dziadek, milo się zrobiło:)
Przytulny, rytmiczny wiersz:) Miłego dnia:)
Miłość oparta na szacunku. Rytmiczny, ciepły wiersz,
jedynie tego " czy " ciut za dużo...
Pozdrawiam :)
pięknie,ta miłość jest bezinteresowna i przetrwa do
końca,
pozdrawiam:)