Dwie siostrzyczki
Rosną obie przy swym boku
jak kwiatuszki w mym ogródku
dzieląc radość lat „szczenięcych”
tuląc się w dziecięcym smutku
Misia starsza prym tam wodzi
jest wyrocznią dla Natalki
starsza woli gry, zabawy
młodsza kocha książki, lalki
Dumą są swoich rodziców
Babci, dziadków oczkiem w głowie
gdy bez siebie żyć nie mogą
widząc jak tryskają zdrowiem
Daj im Boże radość życia
pozwól im żyć marzeniami
przed „złym”chroń je tego świata
widząc dobro serduszkami
Komentarze (4)
Śliczne
Przepiękny, ciepły wiersz :) Wspaniały :D Pozdrawiam +
-- dla rodziców obie jednakie i kochane równo... to
jest piękne..
- miłego dnia
miłością pisane strofy!