Hamlet
Gdzie się kończy ludzka sprawiedliwość,
A zaczyna zemsta – tego nie wiem.
Czuję tylko wciąż dłoni potliwość,
Żar niedobry jakiś czuję w trzewiach.
Czy to mania, jak ludzie by chcieli?
Jeśli tak, to jest trzeźwa i chłodna.
Panie, czemu mi dałeś ten kielich?
Tak go nie chcę, ale spełnię do dna.
Drżę i czuję chłód jakiś straszliwy.
Czy to śmierć nadchodzi, czy to morze?
Jeszcze działam. Jeszcze jestem żywy,
Lecz gniew Pański legł na Elsynorze.
Nie trucizna wniknie w moją ranę,
Ale wiedza o ludzkiej podłości.
Czas umierać, gdy wszystko zbrukane,
Jednak NIE BYĆ, odejść do nicości,
Tylko smutno mi, że w takim brudzie
Tyle pięknych myśli znajdzie koniec...
* * *
A wy klaszczcie na widowni ludzie.
Jeszcze wstanę i wam się pokłonię.
autor
jastrz
Dodano: 2020-07-12 03:27:21
Ten wiersz przeczytano 2152 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Cieszę się, ze to tylko gra. Niech rzeczywistość
przyniesie pomyślne działania. Najlepszą zemstą dla
wrogów to - być szczęśliwym. Udanego dnia z pogodą
ducha:)
Ja też klaszczę, Jastrzu...
/Jutro nowy teatr zjedzie, nowy hamlet
w łkaniu, spazmach powie, jak
za nie swoje, ciężkie brzemię, jest umierać...
...A wy, winem, w ręce dam
przepijając, toast wznieście - "Eviva l'arte!"
A ty, klaszcz, głupia klako! Baw się, baw!
- krzyczę w gapiów rozdziawione gęby -
Niech to przedstawienie trwa! Niechaj trwa!
A wy, śmiejcie, śmiejcie się! Bez przerwy!
Niech się kręci, nasz teatrzyk.
Niechaj trwa!
...I do dna!
Do dna!
Do naszego
ostatniego
dna/dnia./
Dzień niech będzie dobry, Michale.
To co kiedyś mi się napisało Twojej Poezji nie sięga,
ale tylko chciałam Ci powiedzieć, że taką myśl miałam:
"Aktor teatru jednego życia"
Bez prób, powtórzeń, dnie i noce
w trwodze, gdy łodzią buja,
że z masztem życie się złamie.
W nieznanej chwili odchodzi
ekstaza i udręka,
kolejny na scenie życia,
naiwny – rolę chce grać…
nieskończenie.
Jeszcze wrócę do Twojego Hamleta, bo trzyma serce.
Piękne słowa- ale to tylko gra...
Potrząsnąłeś moim sumieniem i duszą. Jeszcze nie czas
NIE BYĆ. Całe szczęście, że to scena. Poklaszczę Ci za
chłód w sercu i zamyślenie. Czas pędzić w życie by
przegonić zemstę. Serdeczności Jastrzu.
Czym jest zemsta.
I przedstawienie tez może być odegrane.
Proszę państwa, koniec przedstawienia, kurtyna opada.
Koniec, idziemy do domu.
Wiersz zmusza do refleksji, nawet z rana.