JA ale nie do końca....

Urodziłam sie krzycząc...

Moje życie,wcale nie przypomina życia.
Mój śmiech,nie jest juz taki radosny.
Moje marzenia,nie sa już wypełnione nadzieją..bo jej nie ma...
Więc co jest we mnie tak naprawde mojego??
Moje łzy,które wciąż są gorzkie.
Mój ból,który wciąż żyć nie daje.
Moja samotność,która wciąż mnie przytłacza...
Popełniam błedy,wiem.
Nie ejstem taka jak kiedys.
Już nigdy taka nie bedę.
Wiec jak to będzie dalej wyglądać?
Sama,z łzami na policzkach,młoda dziewczyna...
Nie chcę by tak było,ale juz za pózno,
Bo tak już jest....

chyba wiedziałam co mnie miało czekać...

autor

Niczyja

Dodano: 2004-10-21 13:22:18

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie