,, JAK KUBA BOGU ... ,,
Żył raz pewien Jakub, człowiek pełen
złości,
na jego obliczu uśmiech nie zagościł.
Widział tylko siebie, innych nie uważał,
taki człowiek w życiu też się czasem
zdarza.
Gdy zatrudniał kogoś, źle za pracę
płacił,
i cieszył się z tego, że on się bogaci.
Drwił z Boga i ludzi, kiedy się modlili,
śmiał się z nich, że w zgodzie między sobą
byli.
Nikomu nic nie dał, nie pomógł w
niedoli,
a cieszył się z tego, że kogoś coś boli.
Życie upływało, aż razu pewnego,
w wypadku utracił syna jedynego,
a żona z rozpaczy wylewu dostała,
w hospicjum przez długie lata
przebywała.
Sam samotny został, przyszła bieda,
nędza,
aż kiedyś przypadkiem natknął się na
księdza:
,, Ojcze, powiedz za co ja tak cierpieć
muszę,
dłużej nie wytrzymam, chyba się uduszę
,,.
Ksiądz pomyślał chwilę: ,, Smutne, co Ci
powiem,
jak Ty dałeś Bogu, tak On oddał Tobie!
,,.
Jan Siuda
najdusia
Komentarze (26)
Podoba mi się, a najbardziej puenta. Bardzo dobre
ujęcie tematu i forma. Pozdrawiam :)
smutne , ale prawdziwe, świetny wiersz
Mądry.
Z przyjemnością przeczytałam :)
Janie:) gratulacje za świetny wiersz. Bardzo mądry
przekaz na zasadzie przysłowia znanego. Dobranoc i
cudownych snów życzę-:)
Piękny wiersz z morałem.
Pozdrawiam:))
Przykłady takie można mnożyć. Wiersz wspaniale oddaje
naszą rzeczywistość. Przeczytałam z ogromną
przyjemnością . Pozdrawiam Janku cieplutko.
:)
Samo życie.
Święta prawda. Głosuję za.
bardzo smutna ale prawdziwa
jest Janku Twoja opowieśc
Bardzo ładny pouczający wiersz...pozdrawiam;)
Życie tę prostą zasadę wyznaje,
że tylko dając, dostajesz! Pozdrawiam!
Pouczające - na tak :)
I tak sprawdza się przysłowie - "oliwa zawsze
sprawiedliwa".
Życiowy z morałem i tak lekko napisany ,taki do
którego się wraca albo innym o nim opowiada:)))))
Cóż powiedzieć. Przeczytałem z dużą przyjemnością.
Zazdroszczę lekkości pisania...