Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Jej twarz...

Twarz Jej często smutna jest,
po rysach widać jak wiele musiała przejść,
jej spojrzenie tyle tajemnic nosi w Sobie,
co Ją tak trapi, czy ktoś kiedyś z Nas się dowie.

Pamiętam jeszcze, gdy dziewczynką byłam,
zawsze z Nią w koło się droczyłam...
i od maleńkości Mi opowiadała,
jakie to ciężkie czasy przetrwała.

Ona tak pięknie pisać umiała,
a Ja zawsze taką jak Ona być chciałam,
Słuchając liryki... tak cudnie rymowała,
przenosiłam sie do świata, którego nie znałam...

Teraz, gdy sędziwego wieku doczekała,
poezja Jej razem z Nią się zestarzała...
i dzieści lat czekała skromnie... by ktoś Ją dostrzegł,
Jak ten czas mija nieuchronnie...

Z wyrazami uznania dla Mojej babci, która nie dawno wydała książkę...

autor

ONA18

Dodano: 2004-08-19 01:55:17
Ten wiersz przeczytano 626 razy
Oddanych głosów: 73
Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »