-MANEKIN-

-MANEKIN-

W sklepie za szybą, na wystawie
Gdzie twardy stołek manekin grzeje
Przystanął chłopiec, patrzy ciekawie
Mamo, dlaczego on się nie śmieje?

Dlaczego on ma wzrok taki smutny?
Czy ktoś zapomniał "śmiech" domalować?
Ten kto to zrobił to był okrutny
Teraz musimy jego żałować.

Stał w oknie długo z" niczym" na twarzy
I może dalej stałby tak, goły
Lecz ktoś wziął pędzel i się odważył
Teraz radosny był i wesoły.

Ale się stało coś niedobrego
Wojna i bomby, dym, ogień żywy.
Chłopiec przystanął spytał, dlaczego?
Wszystko się wali a on szczęśliwy.

Chyba być lepiej kukłą prawdziwą
Śmiać się i płakać, chodzić i stać
Najgorzej minę mieć wciąż fałszywą
I ciągle ludziom w twarz się śmiać.

Nap LECH K.

autor

NICOLAS

Napisany: 2013-08-20 Dodano: 2013-08-20 06:42:30

Ten wiersz przeczytano 855 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie