,, Nekrolog umysłu dziecięcego

Śpisz , czy to sen ?
jesteś taka blada , sina
ludzie których nie znam każą mi się z tobą pożegnać
ucałować pocałunkiem snów
to smutne gdy nie potrafię przestać płakać
ale ja inaczej nie potrafię mamo
żałosne i śmieszne są moje łzy
bo nie odzyskam cię choć wypłakał me oczy …..

Wiec gdzie teraz jesteś ?

I chodź tulę się do ciebie
jestem zbyt daleko
by usłyszeć cokolwiek twojego
moje myśli są nieczyste …. krzyczę w nich
w końcu zrozumiałem
że gdy przebudzę się
nikt bliski mej tęsknocie ….. ty !
nie powiesz jak potrzebujesz mnie do życia .

Mamo obudź się !
mamo przestań udawać !
nie wierzę , że zostawiłaś mnie , mówiąc mi , że nigdy tak nie będzie
ja chce odzyskać choć chwile dnia
w której byłem ci potrzebniejszy
jestem struty myślami bo nie potrafię odzyskać cię
ty nie wrócisz !
nie chcesz ! ..

autor

Sober

Dodano: 2009-04-15 00:34:23

Ten wiersz przeczytano 1049 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Obrazkowy Klimat Wrogi Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie