... nie.

Znów wstaje nowy dzień
i budzi mnie twa dłoń.
Lecz co to? Szary cień
oplata twoją skroń.
Czy coś się stało? pytam,
choć znam już twą odpowiedź.
Odchodzisz. Nie zaświta.
Powodów się nie dowiem.

Widziałam dzisiaj cię.
Szedłeś parkiem w strugach deszczu,
wśród tęczy barwnych zgięć,
wśród wiatru cichych szeptów,
a ja się podejść bałam
i zburzyć piękno sceny.
Kolejny raz przegrałam.
Już razem nie będziemy.

Lecz wciąż nadzieja płocha
gdzieś w sercu moim tkwi,
że wrócisz, że pokochasz,
że staniesz u mych drzwi,
że wstanie nowy dzień,
jak wstawał tyle razy,
i twa dłoń zbudzi mnie,
by razem zacząć marzyć.

autor

Gugu$ia

Napisany: 2007-08-31 Dodano: 2007-09-08 19:20:35

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie