Nie wmawiaj mi,żem z prochu

Z prochu powstałeś w co wątpię srodze
z tym prochem to mi nie po drodze
że w proch się zamienię to wiem od małego
ale jakoś tego nie chce, to nic dziwnego

Nie wierzę żem powstał z prochu z wielu przyczyn
mój twórca a znam go osobiście temu nie przeczy
prędzej mnie z gliny na swój kształt ulepił
nie zapominając że tworzymy wspólny zespół

Zrobiłem ciebie chłopcze rzecze rodzic , z gliny
wolałem inny materiał, na glinę nie miałem ochoty
Pomagała rodzicielka razem myśmy ciebie zlepili
Jesteś efektem naszej wspólnej romantycznej chwili

Spoglądam w lustro obracam się przed nim niewinny
Rzeczywiście barwa ciała mojego podobne do gliny
Gdzieżbym mógł być zrobiony z jakiegoś tam pyłu
rozpadł bym się jak tuman kurzu bez przodu i tyłu

Jest coś doskonałego w człowieku z gliny powstałego
powiększyć można dodając gliny do miejsca urodziwego
z pyłu nawet najlepszego to by się nie udało
bo z pyłu to coś bardzo twardego by nigdy nie powstało

Ci co głoszą o tym pyle i powstaniu z niego człowieka
Winni zmienić banał z gliny zbudujemy człowieka
Co do reszty a chodzi o to ze w pył się zamienisz
Nie polecam-to ulepiony z gliny człeka finisz


Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Poetazeslaska.com

autor

slonzok

Napisany: 2016-03-05 Dodano: 2016-03-05 05:56:58

Ten wiersz przeczytano 874 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie