Obrazy i głosy

Pięknie

niewidoczne dla innych marzenia....pozdrawiam ciepło

Niewidoczne, niesłyszalne - a jednak! Karolu pięknie
opisujesz wrażenia z życia wzięte. Cudowny przekaz.
Pozdrawiam - Twoja gorliwa fanka:)

Dziękuje za Wasze komentarze - bardzo się cieszę że
tak pozytywnie odbieracie moje przemyślenia i wersy
myśli - tak to prawda - to coś więcej jak wiersz.
Pozdrawiam

Tu jest coś więcej niż wiersz. Fakty. Zapisane z
autopsji. Ale pociesz się, nie tylko Ciebie
prześladuje ta zmora. To urok trzeciego wieku i
wytężonego własnego JA. Dobrze, że o tym piszesz.

Słyszysz, co niesłyszalne i widzisz, co niewidzialne i
jeszcze z nami dzielisz się wrażeniami.
Dziękuję :)

niewidoczne... niesłyszalne...masz dar pięknie piszesz
- pozdrawiam:-))

Wspaniały refleksyjny wiersz, jesteś prawdziwym
Literatem, słonecznie pozdrawiam i dziękuję :)

Tylko brać przykład od Kazapa,pięknie pozdrawiam

To jeden z tych wierszy, pod który cokolwiek się
napisze to i tak zabrzmi banalnie.Kazapie dlatego ja
przemilczę i tylko serdecznie Cię pozdrowię:)))))))))

Słów mi brakuję.Szukam w głowie odpowiedniego
przymiotnika, aby określić Twój wiersz.Wszystkie typu:
Super, świetny, piękny. Nie są wstanie określić, tego
co czuję.
Pozdrawiam.

Podoba mi się komentarz Jana Siudy,
jest krótki, rzeczowy i podpisuję się pod nim.
Pozdrawiam panów.

Dostrzegasz obrazy stworzone przez marzenia . Słyszysz
głosy, które chcesz usłyszeć . Warto czasem popatrzeć
oczami innych i posłuchać tego co mówią .

buddyści mówią im więcej patrzysz tym więcej widzisz ,
im więcej widzisz tym większe staje się zrozumienie
... niesłyszalne, niewidoczne -pozornie, albowiem w
każdym oddechu mieszają się barwy i szepty tworzące
obrazy chwili,która nie ma ramy zegara ,sekunda może
być wiekiem ,a wiek sekundą , ważne jest tylko aby je
nie oglądać lecz pozwolić zamieszkać w sobie jak i
odwrotnie zamieszkać z nimi...
pozdrawiam

Piękny wiersz, dostrzegasz to co inni nie
potrafią.Masz bardzo wrażliwą duszę.Podoba mi się.
Pozdrawiam.