* * * (ojcu)

Wielka sztuka- w kilku wersach przekazać tak głęboką
treść.Pięknie,pozdrawiam

MamoCóro! Masz rację: nie każdemu ojcu!
Pozdrawiam serdecznie:)

Nie każdemu ojcu, ale jest tu wszystko, co powinno być
o każdym. Pozdrawiam :)

Za słabo wycisnęłam: ę, latach/ch/ :(

Tytuł= trzy gwiazdki odczytuje jak trzy sylaby:
mo/je/mu (ojcu)
two/je/mu (ojcu)
na/sze/mu (ojcu)
Każdy z czytelników może sobie dopowiedzieć sam.
Świetny i celowy zamiar...
:)

Witaj, Asie!
Twój wiersz zawiera i moje uczucia do ojca, który
zmarł dziesięć lat temu w wieku 93 lat!
W ostatnich lata życia też pytał: jak mnie się żyje?
Brakuje tej troski. Tego szacunku do chleba...
okruszki przywołują pamięć.
Co z tego, że mamy wszystko, kiedy nie można pochwalić
się tym ojcu, bo dawno odszedł...
Tak interpretuje swojego ojca za pomocą Twojego
przekazu.

Wiersz, w którym każde słowo - spełnia zadanie.
Pozdrawiam.

sztuką jest wyrazić w kilku słowach głęboką myśl :)

AS dzisiaj jest 7 rocznica smierci mojej Mamy,
wkleiłam wiersz dla niej i o niej, prostej kochającej
kobiecie, która, pomimo że była sierotą przelała na
mnie tak ogromną ilość miłości, nauczyła życia,
pokazała świat prawdziwy, nie polukrowany i fałszywy.
Zawsze jak ją odwiedzam nie mogę uwierzyć, że takich
wspaniałych ludzi Bóg zabiera tak wcześnie/73 lata/,
miała pasje, kochała ludzi, zwierzęta, nie obwiniała
nikogo za swój bolesny czas wojny, tułaczki,
sierocińca/rodzice zginęli z rak oprawców/, mądra, bił
z niej optymizm, mało teraz jest takich ludzi.
Twój wiersz bardzo mnie wzruszył, do łez. Dziękuję Ci
za wiersz i za chwilę zadumy. Pozdrawiam bardzo z
wielkim szacunkiem do Twojej twórczości Roma

Nic nie wypełni tego braku, żaden dostatek.Pozdrawiam

dwanaście słów... a wszystko wiadomo, myślę że ten
wiersz bardzo pasuje i do mojego nieżyjącego ojca,
dlatego wzruszyłam się czytając:):)pozdrawiam

AS-ie - więc jest to wiersz o ojcu i okruszkach,
dedykowany ojcu?
Praktycznie nie ma wierszy idealnych, bo różnimy się
mentalnością, doświadczeniem i wielu innymi cechami,
różnie interpretując, mówiąc ogólnie, rzeczywistość.
Krytykanctwo tym się różni od krytycyzmu w ocenach, że
nie używa się argumentów popierających ocenę.
Krytykant zadowala się negatywną oceną, bez
argumentów. Każdy autor, oprócz tego co napisał, ma
jeszcze trochę treści w swojej głowie, której nie
może przeczytać czytelnik. I nie mówię, że powinieneś
coś zmieniać. Ja tak wiersz czytam, bez patentu na
jedyną prawdę.

Asie ja odbieram ten wiersz dosyc prosto. "Szanowales
chleb" - w tym jednym zdaniu tak wiele wyraziles o
ojcu... moge sobie wyobrazic cechy charakteru kogos
kto szanowal chleb. dzis juz ojca nie ma. dzisiaj jest
wrecz nadmiar pewnych rzeczy a jednak pusto... dosyc
gleboka refleksja , I bardzo chwalebna. gdybym byla
mezczyzna. I twoim ojcem. Bylabym z ciebie dumna:)

Widzę twój wiersz tak:
Jest dedykowany.
Tzn adresowany do konkretnej osoby.
I nie ważne czy żyjącej, czy nie ( bo i takowe są
tutaj wśród wierszy dedykowanych) , lecz w tym wypadku
z pewnością nie, o czym świadczy użycie czasu
przeszłego i dedykacja dolna.
Szanował. Znam to. W czasach jego młodości nie było
łatwo o zarobek, a chleb był podstawowym dobrem.
Dawniej chleb się znaczyło znakiem krzyża.
Piszesz o podwójnej pustce. Bo dzisiaj chleb często
wyrzuca się do śmietnika. Lub pleśnieje na skrzynkach
pocztowych, owinięty w folię i leży długo, gdyż inni
mają go w nadmiarze a inni tylko sporadycznie w
schroniskach dla bezdomnych? Nie wiem, czy mam rację?
Czyli pustka w spiżarni?

Druga pustka to brak ojca. I to się odczuwa wówczas,
gdy samemu się jest ojcem i mężem a rodzice już nie
żyją. Bo brak rodziców nie jest tak łatwo zastąpić.

Przepraszam za przydługi wywód. Wiersz mnie zatrzymał,
bo jest dyskusyjny.

Pozdrawiam.

Jurek

Stażu, Krzysztofie
ponieważ macie elementarne problemy ze zrozumieniem
prostego tekstu,
wyjaśniam:

wers I
"szanowałeś chleb"
- to nie jest wers o okruszkach

wersy II-III
"teraz / kiedy okruszki na stole"
- tak!!!
to są wersy o okruszkach!!!:)))

wers IV
"tak pełno jest"
- a to o czym??? ach! no jasne!!!
o okruszkach!!!:))) pełno ich!

wers V
"i tak pusto"
- to chyba nie jest wers o okruszkach;
bo skoro okruszków pełno, to nie może być
od okruszków pusto...

nie zamierzam nikogo pouczać (komentarze Staża z
reguły szanuję, a Krzysztofa
jeszcze nie znam), ale Panowie: napomknę, że odróżniam
krytykę od krytykanctwa;
krytyka jest cenna, czasami bezcenna; krytykanci
krytykują wszystko, wszędzie
i dla zasady; cechą charakterystyczną komentarzy
krytykantów jest to, że praktycznie
można je umieścić pod każdym wierszem, bo podobnie jak
graficiarzom nie chodzi im
o treść, ale o to żeby zababrać cudzy mur;
(oczywiście nie nazwę Was krytykantami, a to z tego
powodu, że Wasze komentarze
dotyczą konkretnego utworu);
przestrzegam również przed nadmiernym malkontenctwem,
a to z tego powodu,
że na beju być nim - jest banalnie łatwo;
i nie chcę się stawiać za wzór, ale mam w sobie coś z
poszukiwacza złota:
potrafię przekopać tony mułu, żeby trafić na lśniący
samorodek;
pozdrawiam:)

PS wszystkim bardzo dziękuję za odwiedziny i
komentarze;
może później czas mi pozwoli na pogawędkę:)
serdeczne:)

Niezwykły przekaz w niewielu słowach. Westchnęłam,
czytając, chyba to właściwa ocena. Całość świetnie
uzupełniona materiałem audio-video.
Pozdrawiam