Orzeł, jastrząb, gołąbek

Mężczyzna jest pieśniarzem, gdy pragnie zdobywać
Wyśpiewuję trele, mizdrzy się, co dzień brodę goli
Ubiera krawat, są kwiaty, śliniąc się ciągle słodzi
A gdy mu się uda zdobyć , zaczyna zwodzić

Gdy jest myśliwym, co tylko trofeum pragnie
Liczy i to się sprawdza, w ramiona mu wpadnie

Zaspokoi chuć i odchodzi w glorii strzelca
Ona – wiem, ze krwawi z pękniętego serca
Taki facet, niby to strzelec, śpiew powtarza
Wpada jak śliwka w kompot, klęczy u ołtarza

Nowa, inna w jego ramionach przyszłością żyje
On a może oboje, jakoś tak , byle się żyje

Każdy z nas pragnie tego co zawładnie sercem
Każdy pragnie stabilizacji a nie żyć w rozterce
Chce mieć pewność jutra i nie marzyć o cudzie
Mieć uśmiech w codzienności, nie być w złudzie

Jakże często przewrotność miłość skraca
Jest w piękniej wiośnie, nie doczekuje lata

Nic nie trwa wiecznie, dbać by się nie rozpadło
Świat nie mus się walić, nie musi gasnąć światło
Usuwać bolesne chwile, zapominać złe co nas nęka
Iść razem w miłości przez życie to radość nie męka

Razem patrzeć w piękno życia, co dzień, co chwil parę
Pokonywać przeszkody, miłość dwojga-Bożym darem

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2008-07-31 Dodano: 2014-07-31 05:18:39

Ten wiersz przeczytano 1003 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie