O Panie !

O Panie !

Okno na Franciszkańskiej ,
a w nim świeca i kwiaty .
Tuż na przeciw okna
staliśmy w swym cierpieniu .
Obok nas na chodniku
dywan kolorowych lampionów ,
jak „ Deptak Ciechociński” !
Jeszcze tak niedawno był z nami
w tym krakowskim oknie .
Pamiętasz ,
byłaś wtedy w ciąży
gdyśmy tu wtedy stali .
On - Jan Paweł II - gi
nasz „ Wujek”,
przekomarzał się z nami
do późnej nocy .

Dziś Kuba ma pięć lat
i nie bardzo rozumie,
kogoś my utracili ...
Kiedyś na pewno zapyta
kto to był dla nas „ Wujek ” .

Kwietniowy chłodny wieczór
i my wpatrzeni w to okno ,
pogrążeni w głębokim smutku .
Ktoś ze stojących zanucił :
„ Pan kiedyś stanął na brzegu ,
szukał ludzi gotowych iść z Nim .”
Ta pieśń papieska
porwała wszystkich
i naraz wszyscy razem
„ O Panie , to Ty na mnie spojrzałeś ,
Twoje usta dziś wyrzekły me imię” ( ... )

Józef Komar
z Zakopanego

autor

Qvo Vadis

Dodano: 2009-04-03 20:36:40

Ten wiersz przeczytano 785 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie