... płatek śniegu ...

Pocalunkiem niebios, biel czoło wygładza,
spływa łzą anielską obmywając z grzechu,
wnika w głębię duszy, w serca żar upada,
powraca ku niebu w radosnym uśmiechu.

Biały płatek śniegu, chłodnej dłoni tchnieniem
obmywa przeszłości rezedrgane chwile,
obejmując czule anielskim ramieniem,
poprzez mrok unosi ku marzenia sile.

Tak strojna w nadzieję, jak tych gwiazd koronę
zasłuchana w ciszy nieprzerwany taniec,
poprzez płatki śniegu w przyszłości utonę
zerwany zostanie, niepewności szaniec.

autor

smutne oczy

Napisany: 2008-12-19 Dodano: 2008-12-20 03:09:53

Ten wiersz przeczytano 833 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie