** Platonicznie **

:)))

Z każdej sytuacji można się wyzwolić, musimy sobie
tylko uświadomić, że stoimy w miejscu...
Dziękuję za kolejne wypowiedzi pod wierszem : Tomku,
jozenie( czytałam Twój ostatni wiersz o nieśmiałości )
i kamrag :)

życiowy i dramatyczny do bólu - kochać bez wzajemności
to najtrudniejsze gdy nie można wyzwolić się z takiej
miłości...
pozdrawiam:-)
przez chwilkę była wiosna nad morzem a dziś północny
zimny wiatr:-)

Odnajduję odrobinę podobieństwa w moim wierszu, ale
Twój przeczytałem dopiero teraz... Pozdrawiam
cieplutko :)

Wiersz jak znak drogowy pokazuje, że można jechać, ale
są ograniczenia. Wybór należy do nas. Pozdrawiam.

Dzięki za wyczucie tragizmu i zostawione komentarze
szuflado i Turkusowa Anno :) Pozdrawiam

Dobrze wyrażony dramatyzm platonicznej miłości...
Serdeczności:)

Podobna miłość to cierpienie, ale póki sprawne ręce -
można wziąć nożyczki i przeciąć te fikcyjne więzi.
Dziękuję krzemanko i Olu, że zajrzałyście :)

miłość, to piękno i tragizm w jednym słowie

kłaniam:))

Szkoda, że taka miłość jest nierealna, wtedy jest
tylko cierpienie
Pozdrawiam

Masz rację kaczorku - chyba każdy z nas kiedyś kochał
mniej, czy bardziej platonicznie. To nic dobrego jak
mówisz krzychno. Serdeczności budlejo - dzięki za
poczytanie i komentarz :)

Obrazowo. Miłość, jak widać, nie zawsze jest piękna,
czasem to istna męka:(
Miłego wieczoru:)

ano, bywa i taka młość bezinteresowna cierpi, samotnie
płacze w ukryciu, atak bardzo chciałaby być kochana,
Serdeczności Nureczko :)

Miłość czasem boli, wszyscy są co do tego zgodni, ale
taka jednostronna to już masochizm...
Dziękuję za poczytanie anno, zmegi, Andrzeju i
promieniuSłonca :)

Chyba każdy z nas kochał platoniczną miłością.
Pozdrawiam Nureczko paa :)