*** (podaj dłoń...)

nie mogę widzieć jak się śmiejesz
jak tańczysz wśród muzyki nut

nie mogę usłyszeć jak mówisz
jak słowa twe rozpalają chłód

nie mogę widzieć
jak każdego dnia dręczy się samotność

jak chwilę każdą wypełnia tło
żalu z namiętnością

mam to samo
tylko że
chcę z tym skończyć
dotknąć cię

nie każ mi czekać aż zwiędnie młodości kwiat
nie każ mi czekać aż przegram walkę z samotnością

wyszeptaj
to czemu zmarnowałam kiedyś szansę

podaj dłoń
i nie puszczaj aż zasnę

"to czemu zmarnowałam kiedyś szansę"- czyli TO, co przeze mnie nie mogło zostać zrealizowane

autor

Moniśka

Napisany: 2011-02-10 Dodano: 2011-02-10 20:45:38

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie