Γαία. Prawdziwe stworzenie kwiatów

Na początku był chaos.
Nagość i spiekota pomieszanych myśli.
Nie wiadomo skąd wziął się wiatr,

chłodzący rozpaloną skórę i oceany wrzące z pożądania,
gdy spadną ulewą na wzbierające, bliźniacze wulkany.

Lawa ciecze krwiobiegiem
w tętnie kolejnych milionów lat od przebudzenia.
Parowanie ciał i deszcz, zraszający
wilgotniejącą bieliznę obłoczną, gotową zmienić się w burzę.

Rzęsa na stawach mórz.
I paprocie.
A w letnie przesilenie poszukiwania w gąszczu.

Przypływy plam księżycowego cyklu, zalewające brzegi
i wychodzące na brzeg dla zaczerpnięcia oddechu.

Na dnie ośmioramienne mięczaki produkują atrament.
Zapisuję nim zaklęcia.

Podaruj kwiaty. Podaruj kwiaty. Podaruj kwiaty.

Zasypuję pyłkiem wyczarowane błonia.

Małą śmierć wyzwalam piorunem,
rozłupującym, właśnie powstałe, drzewo
pełne różowych, motylich płatków wiśni.

Gdy dojrzeją, upiją owocowym winem.

autor

beorn

Napisany: 2017-09-07 Dodano: 2017-09-07 14:05:26

Ten wiersz przeczytano 881 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie