Samotność

Pochmurny dzień w szarości zatopił się,
smutkiem swym wypełnił radość dnia.
Znikł z nim też... z twarzy mej uśmiech,
jakby nagle miał runąć w gruzach mój świat.
Zapadł już zmierzch... ciemność zapanowała,
otwieram domu drzwi...głucha wtedy samotność witamnie.
Ma nieodzowna przyjaciółka..to z nią spędzam noce i dni,
ona jest jak koszmarny demon,to ona powoli uśmierca mnie.

autor

Basia.andrutek

Napisany: 2006-01-08 Dodano: 2006-01-08 17:51:10

Ten wiersz przeczytano 780 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie