P A N SMAKEUSZ

Ech - popijać narodowo (pastisz)

Wódko...prymucho moja..! ..ty pita na zdrowie ;
Ile cię trzeba wypić, ten tylko się dowie,
Kto ma kaca. Dziś odór twój w zdrowiu, w chorobie
Czuję i wymiotuję, lecz tęsknię po tobie.
O czysta – zwykła, co bronisz zbyt monopolowy
W ostrej swej zaprawie. Ty, co przemysł zbożowy
I ziemniaczany ochraniasz swym pijanym ludem.
I jak ja w sztok pijany nie umarłem cudem,
Gdy od płaczących dzieci i żony opieki,
Skacowany, wpół martwy podniosłem powieki.
I zaraz już mogłem chwiejnym krokiem na progu
Iść, za zwrócone resztki podziękować Bogu.
Tak powróciłem cudem na swej pracy łono.
Tymczasem przynieś piwo – ukochana żono.
Ja ci dam, pijanico. Tyś już nie Smakeusz.
Wtem na progu zjawia się kolega Tadeusz....
Natenczas swojski wyjął w nocy wypędzony,
Swój, przy świetle księżyca, napój odcukrzony.
A gdy już ugotowan, aż mu wyszły pręgi,
Wziął się do uprawiania póz z trzynastej księgi.
A i ja, gdy pastisz ten sobie układałem,
Zero – dwa promila we krwi posiadałem.

autor

yamCito

Napisany: 2006-03-05 Dodano: 2006-04-05 09:10:53

Ten wiersz przeczytano 1046 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie