.. Spiesz się powoli .... życie
.... nostalgicznie dzisiaj ... filozoficznie...
Samotność to droga w pojedynkę
szerokie ulice możliwości
propozycji jak w sklepie
niebotyczne
osiągalne
chyba
jednak mnie samej trzeba w drogę
bez bagażu chwil straconych
bez wspomnień
spacerkiem
idę
po co się spieszyć do kogoś
tam gdzie serce biegnie
huragan zniszczył
odbudować
trzeba
bezpowrotne zgliszcza
spopieliło choróbsko zdradliwe
jednak sensowne jest uniesienie głowy
tam na końcu drogi
mimo śmierci
jest życie
wokoło jesień i zima za progiem
oddycham dla ciebie, moja duszo pełna
czegoś
Komentarze (8)
Sądzę , że musimy być nastawieni na przemijanie i
podchodzenie z rozsądkiem do trudnych spraw i przeżyć
i wtedy właśnie jest łatwiej tak spokojnie o tym
napisać. Podoba mi się optymizm w wierszu.
hmm...po życiu dla kogoś przyszedł czas na życie dla
siebie ..to chyba dobra decyzja... .ładny wiersz
Zgadzam sie calkowicie z Damianem Rabazynskim. Ladny
wiersz, dobrze przedstawiona tresc i przekaz.
Pozdrawiam.
Podoba mi się zagadkowość tego wiersza...
Właśnie o tym kiedyś już pisałem... śpiesz się powoli
i przy okazji pamiętaj o śmierci a chwytając dzień
bierz z niego to co pożyteczne i dobre... Piękny
wiersz...
mnie się wydaje że w wierszu jest tragizm...
nieuleczalnego ... jednak nadzieja to siła i na
popiele coś wyrośnie... ;>
Filozoficzny z duza doza monologu wewnetrznego lub tez
dialogu z wlasna dusza. Rodzieleni jezni jakby cos
niemozliwego ,a jednak. Choc czlowiek ma gwaltowny
charakter to jednak dusza podpowiada mu ,aby nie brnal
w zniszczenie. Podpowiada czlowiekowi inna ,
wolniejasza ,ale lepsza droge do celu. Widzimy wiec
plynace z wiersza skrajnosci,iz sami idziemy przez
zycie ,a jednak z wlasna dusza ,ktora jest dobrym
doradca. Bardzo filozoficzny dobry wiersz .Pozdrawiam
"bezpowrotne zgliszcza" ?? i jeszcze na dodatek coś je
spopieliło ?? jak dla mnie masło tu maślane..i jak bez
interpunkcji, to do końca...