Stary poeta patrzy z nieba na...

Wiersz ten był przeznaczony na konkurs dotyczący tego jak Czesław Miłosz i Zbigniew Herbert postrzegaliby dzisiejszy świat.

Dziękuję Ci Boże za to, że oszczędziłeś mi bólu,
i nie pozwoliłeś mi uczestniczyć w tych czasach.

Gdybyś mi jeszcze pozwolił obserwować
w otoczeniu czterech ścian
niekończących misteriów wschodów i zachodów słońca
zapewne wziąłbym udział w tym sporze co podzielił mój naród.

Wywołany do tablicy, próbowałbym wytłumaczyć,
tym co mówią o życiu w niewoli,
że korzystają z wolności bardziej
niż Ci, którzy z nimi nie dyskutują,
tym co mówią, o szykanowaniu twojego imienia,
że bardziej je szykanują niż Ci,
co milczą.

Byłbym zły na wszelkich poetów i księży
co nawołują do nienawiści,
byłbym zły na wszelkich polityków
wykorzystujących tą nienawiść.
Najbardziej jednak byłbym zły na poetów
żerujących na tej nienawiści.

Tymczasem tu, w niebie jestem spokojniejszy
Choć nie powiem, że nierozczarowany
Tym co nie rozumieją teraz mojego narodu
zamiast elaboratów i wykładów
tylko cytuję Nietzschego:
„Bywają też i dumni z pełnej garści sprawiedliwości, aby w jej imię pastwić się nad każdą rzeczą - tak iż świat w ich niesprawiedliwości tonie.
Och, jakże fałszywie wypada słowo "cnota" z ich ust! A gdy mówią:
"Jestem sprawiedliwy", brzmi to jak: "Jestem pomszczony!"
Cnotą swą radzi wrogom swoim oczy wydrapać; wywyższają się na to tylko, aby innych poniżyć.”

autor

utkanyzmarzenia

Napisany: 2014-07-24 Dodano: 2014-07-24 18:00:07

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie