*** /to nie jest kwestia wiary/
to nie jest kwestia
wiary w siebie
ta akwarela
możliwości
umiesz przetwarzać
impulsy neuronów
w ruch i myśl
pędzić
z prędkością światła
w kwarkach krwi
jesteś arcydziełem czasu
choć od dziecka
słyszysz
że nie
stabilną harfą życia
choć przytłumione
fale jej strun
jesteś aniołem zazdrości
dla tych co odchodzą
osią przestrzeni
dla tych co zostają
odbiciem
samej idei
istnienia
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2015-03-09 11:52:21
Ten wiersz przeczytano 1641 razy
Oddanych głosów: 57
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
W końcu musiałem tu dotrzeć i postawić pytania o
początek.
Odpowiedzi nie są kwestią wiary.
Poezja istniała, istnieje i istnieć będzie.
Pozdrawiam Poetkę ciepło i bardzo serdecznie:)
Jesteśmy cudem, tylko tego nie doceniamy...ciekawy i
refleksyjny wiersz...
pozdrawiam Wandziu cieplutko
Piękna zaduma nad człowiekiem, jego bytem i
przemijaniem okiem obserwatora.
Jak zwykle świetny Wiersz.
Pozdrawiam serdecznie Wandziu :)
Jesteśmy wyjątkowi, i każdy z nas inny.
Człowiek jest piękny, bo w nim jest wszystko- i
wielkość i małość.
Piękny wiersz.
A przenośnie dają tyle wyobrażeń.
można się zatopić w metaforach
:)
świetna refleksja nic dodac nic ująć myslę że kazdy z
nas jest arcydziełem stworzenia i cudem dla Stwórcy
Pozdrawiam serdecznie :)
Każdy z nas jest oryginałem i choć daleko nam do
ideału chcemy w oczach innym wypaść jak najlepiej,
chociaż nie zawsze jest to łatwe.
Pozdrawiam :)
Wspaniały egzystencjalny wiersz.
Podmiot liryczny ukazuje człowieka jako zdystansowany
obserwator, dzięki czemu obiektywnie uwydatnia fakt
doskonałości "korony stworzenia", "odbicia idei
istnienia".
Jednocześnie zaznacza, że na drugim biegunie ludzkiej
doskonałości jest skłonność do autodestrukcji.
Piękna poezja, oszczędna forma potęguje siłę środków
artystycznego wyrazu.
Z dystansu widać więcej, całościowo.
dziękuję za ten wiersz, Autorko:)
"Arcydzieło czasu" - człowiek.
Kiedy teraz wybieram na klawiaturze komputera literki,
które za chwilę przeczytasz, nie zastanawiam się, jak
to się dzieje. Ktoś jednak wymyślił te skomplikowane
maszynerie, by nieskomplikowanie mógł z nich korzystać
laik.
To nie jest kwestia wiary, w siebie, w Boga, w ludzkie
teorie. Jestem "gotowym do użycia" cudem. Działającym.
Bez względu na to, czy w siebie wierzę.
Przypadek? Zbyt stabilny, myślę, nawet gdyby czas miał
go "tworzyć" miliardy lat.
Świetny wiersz:)
Punktuję :)
Podoba mi sie:-)
Bardzo ciekawy wiersz. Z przyjemnością go
przeczytałam:))
Poetycko to ujęłaś. Podoba mi się debiut. Życzę
kolejnych poruszających czytelnika wierszy. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)
Świetny wiersz, napisany pięknymi
poetyckimi słowami, jednym
zdaniem; prawdziwa poezja.
Meandry metafor są bardzo piękne i wysublimowane w tym
wierszu +)