... a ty nie zapomnisz

Najjaśniejszą z gwiazd potrafiłaś przyćmić,
najgorsze koszmary rozjaśnić uśmiechem.
Nienormalny świat wczoraj mi się przyśnił;
piękne nenufary, aura pełna westchnień.

Krocz księżycu, krocz – miłość znów pięknieje,
w ciszy czuję dreszcze – patrzysz wniebowzięta
i niestraszny mrok, nieważne, że leje;
chcę więcej, chcę jeszcze – chcę wiecznie pamiętać.

Minie tysiąc lat, a ty nie zapomnisz
o chłopcu z marzenia, uwięzionym w czasie.
Wciąż obecna w snach – on tęskni ogromnie,
nasłuchując echa. Kiedyś będą razem.

autor

Fantomus

Napisany: 2018-07-07 Dodano: 2018-07-07 15:50:20

Ten wiersz przeczytano 976 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie