Weźmy tak na przykład słowo...

Weźmy tak na przykład słowo...

Tych kilka liter, sześć dni tworzenia
Które powstało z Twórcy natchnienia.

Słowa są proste, są też i dziwne,
Słowa są puste, są i dziecinne.
Są jak szczebiocik i jak dynamit,
Słowa jak skała i jak aksamit.
Słowami można ranić i szlochać,
Wzbudzać nienawiść albo rozkochać.
Bronią jest słowo, słowo orężem,
Słowo związało żonę z jej mężem.
Zewsząd są roje milionów słów
Co jak torpedy biegną do głów.

Są słowa ważne, których ktoś szuka,
Byleby naprzód parła nauka.
Są też i takie jak zbędny balast,
Co jak kamfora ulecą zaraz.

Słowa budzące zachwyt, nienawiść,
Rodzaj współczucia, radość i zawiść.

Człowiek współczesny zamknięty w słowo,
Z ripostą słowną czeka gotową.
Żadnym już słowem się nie zachwyca
Bo subtelności niknie granica.

Dziś inteligent, prostak czy gbur
Wylewa z siebie miliony bzdur
Znaczeń tysiące lecz cztery słowa;
Taka to jest dziś nasza rozmowa.

K...a, ch..., i ...olisz, i ...bane ...isko!
I tymi słowy wyrazisz wszystko!

autor

Joanna Michrowska-Kamińska

Napisany: 2014-02-10 Dodano: 2015-05-06 23:10:58

Ten wiersz przeczytano 994 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Satyra Klimat Refleksyjny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie