... za Białym Królikiem
z cyklu "Emonimalizm"
Dziecko rzucone w przepaść
nieskończoności...
Nikt mnie niczego nie nauczył, do niczego
nie przygotował.
Lecąc mam czas, by rozglądać się i
poszukiwać choćby śladów mądrości.
Mijam też krzyże, sierpy i młoty - i widzę
zębami,
paznokciami wczepionych.
Lecę dalej...
autor
MaciejKorżel
Dodano: 2010-08-11 17:44:19
Ten wiersz przeczytano 743 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.