Zabrało mi ciebie z znienacka...

Byliśmy młodzi, zakochani piękni swawolni
Tchnęłaś pięknym łagodnym zauroczeniem
Przywoływałem dla niej najpiękniejsze miłosne słowa
Pragnęliśmy oboje żyć każdym dniem od nowa

Zabrał mi ciebie wiatr i zaniósł na pola jesieni
Błąkasz się w bezkresie i już nic się nie zmieni
Pozostał zapach pudru w szafach stroje barwne
Ty z oczyma ku mnie miłości na obrazie stale

Zabrało mi ciebie z znienacka prawie w biegu
Nie zdarzyłem powiedzieć najważniejszego
Ze we mnie zawsze było uczucie wzniosłe
Więcej aniżeli miłość, jak na ołtarze modły

Młodością tryskałaś, w tańcu bezwolna
Poezja twoje serce i dusza opisywała
Patrzysz na mnie oczyma żywymi, mimo, żeś..
Nie słyszysz słów moich, ulatują obok gdzieś

Siadam przed tobą zachwytem w twoje oczy
One mnie widzą, w uśmiechu figlarnym
Pozostanę tak do moich dni ostatnich
Ty w obrazie w pięknym majestacie

Jestem jak łabędź nierozerwalny z tobą
Pusty, ty na obrazie, samotne lata się wloką
Wzruszony niepewnością serca drżenia
Pokochałem, nadal kocham pełen uniesienia

Autor:slonzok
Bolesław zaja

autor

slonzok

Napisany: 2020-03-31 Dodano: 2020-03-31 00:58:32

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie