Zadyszany czas
Zadyszany czas przystanął
bo już dzisiaj jest po świętach
w kącie smutna choineczka
o prezentach nie pamięta
Za oknami huczy burza
dzwoni deszczem w okiennice
zasmucony biegiem czasu
dni ostatnie roku liczę
Przy laptopie stoi kawa
Polska, zwykła, zaparzana
gdy ojczyzna w moich progach
taka ma być zawsze z rana
Ani kapki śnieżnej bieli
czarno, buro bez nastroju
rok już słychać nadchodzący
szykujący się do boju
Trudne czeka go zadanie
by po kłótniach tych u góry
wrócić ludziom wiarę w siebie
i załatać granic „dzióry“
Kościół zamiast rządzić krajem
niech się zajmie naszą duszą
by uciszyć tych co dzisiaj
chrześcijaństwa mury kruszą
autor
Gregcem
Dodano: 2016-12-28 07:18:01
Ten wiersz przeczytano 685 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Bardzo mądra refleksja
Mam na myśli kontrole na granicach broniące nas przed
przedostawaniem się terrorystów
Dobra refleksja, nie rozumiem tylko tych "dziór"?
Pozdrawiam :)
Smutny, dobrze napisany... Do Siego :)
Ciekawy... nostalgia i refleksja...pozdrawiam.