Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

*** ( zapomniałam ... )

zapomniałam juz jak to jest
latać bez zabezpieczeń
u podnóży nieba

zachwycać się
tak bezwiednie
kłębami białych chmur

podziwiać wszystko
z lotu ptaka
bez lęku wysokości

zapomniałam jak to jest
być sobą
zeznając przed
prawie ludzkim sądem

zapomniałam o tym
że nie trzeba cudów
by móc ot tak
cieszyć się życiem

nie pamiętam już
jak wrócić na tą ścieżkę
dziękuję za płomyk nadzieii
prościej będzie iść przed siebie...

autor

Oletka

Dodano: 2008-09-23 17:10:05
Ten wiersz przeczytano 378 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (2)

TOMIPLES TOMIPLES

tak czasmi potrzeba nam przyjazni dlon zeby znow
wrocic na te droge pieknie napisane:)

Amalia Amalia

ladnie napisalas o radosci i szczesciu
a promyk nadziei to nic innego jak drugi czlowiek
jestem pod wrazeniem wiersza osnuta jego klimatem
chyba tez zaczne patrzec na niebo

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »