Zostań świat jeszcze przed tobą

Byłem dzieckiem z marzeniami

Gdy byłem jeszcze mały i
o rzeczach pewnych nie miałem pojęcia
zwracałem oczy ku niebu, ku słońcu
jak gdyby tam w górze istnieje ucho
czułe na moje prośby, na moje skargi i
istniało tam czułe serce podobne do mojego

Przez długie dnie i noce byłem gotowy
czekałem na wiatr pomyślny i w drogę
udawałem spokój i cierpliwość, siedziałem
na przystanku –jedynym białym kamieniu

Układałem plan w swoje główce
że gdzieś czekają na mnie na świecie
a gdy powrócę znajdę, miłość i nagrodę
Jestem jeszcze mały chłopczyk, dziecię

Siedzę tu i lepiej świat piękny jak biały kwiat
według mojego w sercu i oczach obrazu i
ludzi którzy będą do mnie trochę podobni
samotny, głodny zbiera mi się do płaczu

Samotny jak kamień marzeniami odurzony
w świecie znajdę piękno, wypłynę na statku
tu gdzie jestem to tylko mój świat zburzony
Głęboka cisza wokół a ja czekam pomyślnego wiatru

Wypłynę w dal, w bezkres gdzie głębokie tonie
Szelest kroków po żwirze i matczyne dłonie
Głuptasku, chłopczyno- twoje miejsce w rodzinie
przy matce, siostrach i ojcu siedzącym przy stole

Zostań świat jeszcze przed tobą, maleńki pachole

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2018-12-29 Dodano: 2018-12-29 18:37:24

Ten wiersz przeczytano 367 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie