Życie gdzieś pozostawione
i biskupi mają zachcianki,i ich baranki
Podąża w ciemność zostawiając cień za sobą
Życie gdzieś pozostawione
Zostawiła własny cień za sobą, nieufnie
Podąża w ciemność,
stukot obcasów oznajmia o jej istnieniu
Ktoś inny rozpozna kształt ciała i
zapach
poczuje ciepło, przywoła ból i pamięć
z zachłannością, uczyni niczyją
Darować czasowi wspomnienia,
wyciszyć,
wytrącić by przeżyć
Zbyt późno spostrzegła ciemność,
stukot obcasów znika w ciemności
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
poetazeslaska.simplesite.com
Komentarze (3)
Samo życie, cóż tak bywa. Świetny wiersz☺
haha, cudna puenta- dwa razy ciemność obok siebie,
POETO
Bolesławie jak widzę jako pierwszy zajrzałem do ciebie
- ot samo zycie
pozdrawiam