13-te Drzwi

Chwilami sam nie wiem gdzie wybiega mój umysł

Rozlegam się śmiechem po czerwonej ulicy,
Odlepiam kawałki kaszlu od chmur,
Budzę się przywdziany w płaszcz dziewicy,
Wyrywam siebie z siebie, wyrywam siebie z dziur.

Mróz wysokości zalewa moje gorejące serce,
Trzymam się za głowę, trzymam ją za ręce,
Uwalniam otchłań i tonę w jej głębinach,
Osiąga mnie powoli kolejna dziedzina.

Jedynka jest szóstką, prawda jest fałszem,
Miłość jest gniewem, drzwi są kluczem,
Uniosłem się powyżej 13-tych drzwi i zalałem marazmem,
Czekam powoli aż kolejna pętla się stłucze...

autor

Emptylessness

Napisany: 2009-03-04 Dodano: 2009-03-04 20:57:45

Ten wiersz przeczytano 778 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie