14.01.10

każdy zna historie, i wie, że czasem życie traci wartość ...

Smutek znów wtargnął w ludzkie serce
Wszedł z butami, pętał ręce,
W gestapo był mundurze,
Dusił gazem, pętał sznurem,

Pistolet do skroni przyłożył,
Piękną nadzieje wychędożył,
Ludzie ze strachu w ścianę zapatrzeni,
Z godności swojej obnażeni,

To zegarek, wybił godzinę ponurą,
Słonce okryło się purpurą,
Grzmoty lecą w tłum przerażony,
Na bruk pada, młodzian postrzelony,

Matki synów swych całują,
Którzy wartko maszerują,
Walczyć idą, o to ci im zabrano,
Co pod oficerskim butem, zadeptano

autor

Inny :)

Dodano: 2010-01-14 19:01:21

Ten wiersz przeczytano 806 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie