17

Czułam to pod skórą.
Wiedziałam, że kiedyś staniemy się sobie obce.
To było nieuniknione.
Czasami nie miałam pojęcia kim jesteś.
Mogłam już tylko stać i patrzeć, jak stajesz się kimś, kim ja nigdy nie będę.

Dziś dzieli nas ogromna przepaść.
Mogę jej niemal dotknąć.
Mogę ją usłyszeć i dostrzec.
Jednak nie potrafię jej przeskoczyć.
Chyba należymy już do dwóch różnych nieprzenikających się światów.

Dawniej skoczyłabym za Tobą w ogień.
Dziś nie interesuje mnie nawet co u Ciebie słychać.
Po latach przyjaźni i braterstwa z trudem patrzymy sobie w oczy.
Mimo to zadzwoń, jak będziesz kiedyś w pobliżu.
Utrata Ciebie jest jedną z większych porażek w moim życiu.

autor

catch22

Dodano: 2012-10-08 18:04:51

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie