17.15 GODZINA ŚMIERCI

[*][*] Bądzmy z ludzimy którzy tam zgineli

Na zewnątrz zimno ,zima sroga ,pada śnieg..
po duże hali ludzie przechadzali..
piękne gołębie podziwiali.
Już 17:00ciemno za szybami wszyscy do domu powoli się zbierali
Nagle ciasza .czask!
Blacha spadlaa przygniotła nas,
Pod blachą leżeli modlili się by pomoc przybyłą i te piekło od nich
Odgoniła.
Krzyk dziecka :
Mamo ja chce do domu ..lecz jego matka odchodziła w spokoju
Ludzie pod gruzem do rodzin wydzwaniali żegnali się mówili
Jak bardzo kochali.
Wszyscy którzy Przeżyli nigdy nie zapomną tej chwili
Mówią: To było jak koszmar w złym śnie ,Ten krzyk płacz ludzi
Którzy umierali koło mnie .
Rodziny przed telewizorem siedziały szukały nazwisk osób
Które tak bardzo kochały .
Ratownicy się starali lecz wszystkich nie uratowali.

Oni na zawsze pozostaną w maszych sercach.

autor

M@rych@!

Dodano: 2007-07-23 11:20:51

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie