2.12.2020

wiele razy goniłam postać w kapturze
uderzałam we frontowe drzwi jej komnaty
postać milczała gasząc wokół światła
tylko nad moją głową lśnił śniady blask

odpuściłam odwracając się na pięcie
przez pewien czas prowadziłam monolog
tylko ściany pamiętają ciężar rozrzucanych łez

dałam spokój przeznaczeniu
zmęczona westchnęłam upadając na ławkę
w parku tylko tańczył wiatr

liście monotonnie opadały na ziemię
przypominając mi
każde słowo wykrzyczane
przed tamtymi drzwiami
z tylko zewnętrzną klamką

naucz mnie proszę
być nieskazitelnie czystym narzędziem
Twojej bezwarunkowej i wiecznej miłości

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2020-12-03 Dodano: 2020-12-03 08:58:09

Ten wiersz przeczytano 1190 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie