26.William Blake

w wierszu tym oto, nie ma miłości
ani zazdrości, uporu czy gniewu
jest to poemat o nasłuchiwaniu
cichego Ciemności zewu

nie będę tutaj słów wielkich używał
- to pychy mej zgniłe owoce
po których smaku rozkosznym wszak
złe zmartwychwstają moce

choć dzisiaj jestem Pariasem,
moja legenda po śmierci wzrośnie
a wszystkie moje mistyczne wizje
jazgot maluczkich przerosną

kiedy to piszę, chmur czarnych kłęby
w cichym nocnym dialogu,
demonom prastarym cześć oddają
- w tle chichot wiedźmy z Zachodu

niektórzy myślą; on tak sobie pisze
co rusz Dantego cytuje!
lecz kiedy w otchłań swej duszy
zaglądam zaiste, wtedy się boję

bo nie ma dnia ani godziny,
żebym tych szeptów nie słyszał
a od zawołań tych zgniłych
jedna rzecz gorsza - cisza

każdym włóknem ciała powstrzymuję
przypływ Tego, co skryte w Otchłani
istoty o czarno - cudownych oczach
sięgającej lubieżnie ku mojej krtani

po mojej śmierci legion aniołów
na moją cześć elegię ułoży
mówiąc; zaiste, był sługą Pana
och dlaczego, dlaczego jeszcze nie pożył

odźwiernym Tartaru zaledwie jestem,
co dzień w prywatnym piekle się smażę
zaś Wy, przyjaciele moi, zobaczycie
wyłącznie to, co ja Wam pokażę!

autor

~Książę Półkrwi~

Dodano: 2007-07-13 12:13:28

Ten wiersz przeczytano 919 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie