320 Kiedy brak światła dusi
dziękuję Kropelce za inspiracje...
zamknęła na kłódkę świat
odkąd szary mrok
zagościł
we wspomnieniach
budząc do życia
to czego już nie ma
zagarnął chmury
nad domem z kamienia
kartami losu przetasował
przeszłość
od niechcenia
nie prosiła o nic
to zbyt wiele
szedł
za nią
wstrzymywała oddech
wiedziała że
nie ucieknie
od samej siebie
zapadała się w nicość
krok za krokiem
powoli
autor
beano
Dodano: 2020-11-27 22:51:41
Ten wiersz przeczytano 1494 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (65)
Piękny wiersz... pozdrawiam Beatko:)
Witam nie moje szczęście i pozdrawiamy Ciebie z Jadzią
serdecznie ...
Choćby zmieniało się miejsca adresy, kraje nawet.
To od siebie nie da się uciec.
Beatko, pomimo smutku- słońca nie tylko tego za oknem,
ale też tego tam w środku.
przygnębiający. Trudno będzie się pozbierać.
Wiele możemy przebaczyć, ale serce nie zapomni. Jednak
z nadzieją trzeba iść przed siebie. Udanego weekendu:)
Dobry wiersz, to prawda, że ucieczka od wspomnień bywa
trudna, a od samego siebie w zasadzie niemożliwa.
Dobrej nocy życzę, Beatko :)
Elenko miłość jak cegła ..jest to możliwe ...ponieważ
z niej powstaje dom solidny dom ...a porządny dom dom
jest z niej zbudowany z tej cegły ...
nie moje szczęście zaraz wstawię wiersz na inspiracji
Angel Boya ...czyli Pawła...
Marcepani
miło, że zajrzałaś,
dobranoc:)
Bartku
dziękuję za podzielenie się wrażliwością,
dobrej nocy:)
Waldi - Miłość jak 'cegła', powaliła mnie. :)))) Ma
nadzieję, że spąsowiałeś. :)
Dobranoc. :)
Bardzo mi się wiersz podoba :-) A taka
dedykacja/inspiracja jest wymagająca - wiadomo :-)
No i właśnie. Wiemy, że uciec od samej/samego siebie
się nie da. A jednak niektórzy próbują... To już nie
wiadomo, czy lepiej zostać i zapaść się w nicość, czy
jednak próbować niemożliwego...
Pozdrawiam serdecznie życząc dobrej nocy :-)
Elenko
dzięki za buziaki
odsyłam powielone:))
Przyciągający tytuł, ładnie, pozdrawiam.
Angel Boy
pozdrawiam:)
Rekinie
dziękuję za poczytanie
pozdrawiam:)