359 Pragniesz jak nikt /Akrostych/
Popatrz
Rankiem na ciszę, nad jeziorem snów
Alabastrowa mgła otula świt
Gniewnie świszcze wiatr o marzeniach
Na niebie lśniących dreszczem, słyszysz
I nie mówisz nic, wystarczy, że
Enklawą jesteś, kiedy
Stąpamy srebrną wodą skutą lodem.
Za nami mroźno, a w sercach nieustanny
żar.
Ja mlecznym wzrokiem patrzę w dal
A ty zataczasz magiczny krąg
Kiedy słońce dotyka zaklętym promieniem.
Na chwilę znieruchomiał świat
I mowę mrozem wybieliło, nie potrzeba
słów.
Kolejnym razem wtuleni,
Tak bardzo pragniemy.
autor
beano
Dodano: 2021-02-27 08:44:02
Ten wiersz przeczytano 1977 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (69)
Kropelko
bardzo mi przyjemnie,
serdeczności:)
Night
miło, że zajrzałeś,
odpozdrawiam:)
Beata:)
Dziadku Norbercie
bardzo miło mi, dziękuję,
serdecznie pozdrawiam:)
Bardzo fajny, udany akrostych - tylko chwalić
Serdecznie pozdrawiam Beato życząc
miłej, udanej niedzieli :)
Iguś
wrazliwa dusza widzi więcej niż się spodziewamy,
serdeczności:)
Promyczku
dziękuję za zajrzenie,
serdeczności:)
Milenko
:)
;)
Bronisławo
bardzo mi miło,
serdeczności:)
Pięknie. Dobry, udany akrostych. Pozdrawiam, życząc
udanej, szczęśliwej niedzieli.
I zrobiło się czarownie...
Pozdrawiam :)
Ładny akrostych Beatko.
Pozdrawiam.:)
Cudownie poprowadziłaś akrostych ku ...pragnieniu.
Z dużym podobaniem. I ciszę można zobaczyć... duszą,
nie oczyma.
Serdeczności Beatko :-)
czytanie wprawiło w zadumę. podob mi sie. pozdrawiam
Pięknie u Ciebie Beatko:)
Wspaniałe wersy Beatko, tak pięknie o miłości
piszesz...serdecznie pozdrawiam :)