4- szymek

dla mojej wiecznej przyjaciółki...

Moje łzy są prawdziwe
więc realnie osuwają się
po zboczach samotności.
Gdzie są podziały ludzkich sumień
gdy twarde jak kamień
ustawione według
alfabetu nienawiści...
A ja wciąż brnę
całkiem sama,opuszczona,
bo tak sobie życzą sfałszowane
charaktery.
Chciałabym mieć dla siebie
cząstkę-malutki fragment
czyjegoś spojrzenia.
Już dawno naszkicowałam
marzenia...
Kruchym dniem
poukladam sobie życie
usiądę i poczekam na brudne słowa,
poczekam,
bo to potrafię najlepiej.

ktorej już nie ma...

autor

midzi

Dodano: 2006-08-06 09:59:02

Ten wiersz przeczytano 762 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie