67

Wykład, jeszcze dwie godziny
Wykład, wykład wykład.
I trzask drzwi, ruszam, może go prześpimy.
Siadam i gapię się na puste przede mną miejsce.
Zjawia się ona - Polska, w bardzo krótkiej sukience.
Pięknie pociągająca, choć już nie młoda,
Nogi żółtą odziane tkaniną, kształtne i ładne, o piersiach zaraz dodam..
Smutne oczy szukają pomocy
Dzwonek, ręką co zaznała przemocy
Dokopuje się z trudem różowego telefonu..

Zła wiadomość a smutek jeszcze większy
Opiera głowę o szybę, nigdzie już się nie spieszy.
Owe opięte stanikiem czerwonym
Umyślnie push - upem by wzrok był zwiedziony
Atrakcyjną chce być, jak nastolatka
Polska, zawsze ponętna, choć ponad tysiąc już latka
A kim jest on? Ten co widzi, chce i nie może?
Kim jest ten, kto już nie pomoże?
Czemu ona prostytutką się zdaje, znającą smutny świat?
Oddana zbyt wielu, nie godnym jej, straciła życia szmat.
I pośród sąsiadów okradziona
Od przyjaciół pohańbiona
O! Polsko! Polsko! Zgubiona!

Dedykacji to się obawiam.

autor

Ventr

Napisany: 2011-04-06 Dodano: 2011-04-07 00:03:54

Ten wiersz przeczytano 1016 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie